нагное́ние нагнае́нне, -ння ср.;
нагнои́ть сов. нагнаі́ць;
нагну́тый нагну́ты, нахі́лены;
нагну́ть сов. нагну́ць, мног. панагіна́ць, нахілі́ць, мног. панахіля́ць;
нагну́ться нагну́цца, мног. панагіна́цца, нахілі́цца, мног. панахіля́цца.
нагова́ривать несов.
1. нагаво́рваць;
нагова́ривать пласти́нку нагаво́рваць пласці́нку;
2. (на кого, что возводить напраслину) разг. нагаво́рваць; (оговаривать) абгаво́рваць; (наушничать) нагаво́рваць, дано́сіць; (клеветать) разг. паклёпнічаць, узво́дзіць паклёп;
3. этн. нагаво́рваць;
нагова́риваться
1. нагаво́рвацца;
2. страд. нагаво́рвацца; абгаво́рвацца; дано́сіцца; см. нагова́ривать;
нагово́р м.
1. (навет) разг. паклёп, -пу м., нагаво́р, -ру м.;
2. (действие) абгаво́рванне, -ння ср., абгаво́р, -ру м.;
наговорённый этн. нагаво́раны;