Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

обуча́ющийся

1. прич. які́ (што) навуча́ецца, які́ (што) ву́чыцца; які́ (што) абуча́ецца; см. обуча́ться;

2. сущ. навучэ́нец, -нца м.;

обуче́ние навуча́нне, -ння ср., вучэ́нне, -ння ср.; абучэ́нне, -ння ср.;

всео́бщее обяза́тельное сре́днее обуче́ние усеагу́льнае абавязко́вае сярэ́дняе навуча́нне.

обу́ченный наву́чаны, вы́вучаны; абу́чаны;

обучи́ть сов. навучы́ць, вы́вучыць; абучы́ць; см. обуча́ть;

обучи́ться навучы́цца, вы́вучыцца; абучы́цца; см. обуча́ться.

обушко́вый абушко́вы; см. обушо́к.

обу́шный абухо́вы; см. о́бу́х.

обушо́к горн. абушо́к, -шка́ м.

обуя́нный ахо́плены, апанава́ны;

обуя́ть сов. ахапі́ць, апанава́ць.