Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

надви́ть сов. надві́ць.

надво́дный надво́дны.

на́двое нареч.

1. (пополам) напала́м, папала́м; на дзве ча́сткі;

расколо́ть на́двое раскало́ць напала́м (папала́м, на дзве ча́сткі);

2. перен. на́двае;

ба́бушка на́двое сказа́ла погов. ба́бка на́двае варажы́ла.

надво́рный в разн. знач. надво́рны;

надво́рные постро́йки надво́рныя буды́нкі;

надво́рный сове́тник уст. надво́рны саве́тнік.

надвя́занный

1. надвя́заны;

2. (о чулке, сети) надвя́заны; надро́блены;

надвяза́ть сов.

1. надвяза́ць, мног. панадвя́зваць;

2. (чулок, сеть и т. п.) надвяза́ць, мног. панадвя́зваць; надрабі́ць;

надвя́зка ж.

1. (действие) надвя́зка, -кі ж., надвя́званне, -ння ср.;

2. надвя́званне, -ння ср.; надрабля́нне, -ння ср.; см. надвя́зывать;

3. (надвязанная часть) надвя́зка, -кі ж.; надро́бка, -кі ж.;

надвя́зывание ср., см. надвя́зка 1;

надвя́зывать несов.

1. надвя́зваць;

2. (чулок, сеть и т. п.) надвя́зваць; надрабля́ць;

надвя́зываться страд.

1. надвя́звацца;

2. надвя́звацца; надрабля́цца; см. надвя́зывать.