напаса́ться несов., возвр., страд., разг. (запасаться, припасать в достаточном количестве) назапа́швацца.
напасти́I сов., прост. (запасти, заготовить) назапа́сіць.
напасти́II сов., прост. (дать наесться на пастбище) напа́свіць.
напасти́сьI сов., разг. назапа́сіцца; см. напаса́ться.
напасти́сьII сов., прост. (вдоволь, много попастись) напа́свіцца.
напа́стьI сов. (на кого, что) напа́сці, накі́нуцца, апанава́ць (каго, што);
2. (с обвинениями) напа́сці;
3. (жадно наброситься) прост. накі́нуцца, кі́нуцца;
4. (случайно обнаружить) напа́сці, наткну́цца, натра́піць;
5. (внезапно охватить) напа́сці, апанава́ць (каго, што).
напа́стьII сущ., разг. напа́сць, -ці ж.;
◊
что за напа́сть! што за напа́сць!
напаха́ть сов. наара́ць, мног. панаво́рваць;