Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

начина́ние ср.

1. (действие) уст. пачына́нне, -ння ср.;

2. (начатое дело) пачына́нне, -ння ср.; мерапрые́мства, -ва ср.;

начина́тель пачына́льнік, -ка м., распачына́льнік, -ка м.;

начина́тельница пачына́льніца, -цы ж., распачына́льніца, -цы ж.; зачына́льніца, -цы ж.

начина́ть несов. пачына́ць; распачына́ць;

ребёнок начина́ет говори́ть дзіця́ пачына́е гавары́ць;

начина́ет смерка́ться пачына́е змярка́цца;

начина́ть перегово́ры пачына́ць (распачына́ць) перагаво́ры;

начина́ться возвр., страд. пачына́цца;

начина́ющая сущ. пачатко́ўка, -кі ж.;

начина́ющий

1. прич. які́ (што) пачына́е; які́ (што) распачына́е; см. начина́ть;

2. сущ. пачатко́вец, -ко́ўца м.

начина́я

1. деепр. пачына́ючы; распачына́ючы;

2. в знач. предлога (с кого, чего, от кого, чего) пачына́ючы (з каго, чаго, ад каго, чаго);

начина́я с э́той страни́цы пачына́ючы з гэ́тай старо́нкі.

начи́ненный

1. напра́ўлены, нала́джаны; зала́таны, зала́плены;

2. наво́страны, назаво́стрываны; см. начини́тьII.

начинённый

1. начы́нены; напха́ны, напхну́ты, мног. панапіха́ны;

2. перен. нашпігава́ны; см. начини́тьI.