убега́ть
1. бе́гчы; (выбегать) выбяга́ць; (отбегать) адбяга́ць, адбяга́цца; (забегать) забяга́ць;
я убега́ю
2. (уходить тайком, спасаться бегством) уцяка́ць; (сбегать) збяга́ць;
убега́ть
1. бе́гчы; (выбегать) выбяга́ць; (отбегать) адбяга́ць, адбяга́цца; (забегать) забяга́ць;
я убега́ю
2. (уходить тайком, спасаться бегством) уцяка́ць; (сбегать) збяга́ць;
убе́гаться
убеди́тельно
1. перакана́ўча;
убеди́тельно говори́ть перакана́ўча гавары́ць;
2. ве́льмі, мо́цна, ве́льмі мо́цна;
убеди́тельно проси́ть ве́льмі (мо́цна, ве́льмі мо́цна) прасі́ць;
убеди́тельность перакана́ўчасць, -ці
убеди́тельный
1. перакана́ўчы;
убеди́тельный до́вод перакана́ўчы до́вад;
2. (настоятельный) вялі́кі, мо́цны, ве́льмі вялі́кі, ве́льмі мо́цны;
убеди́тельная про́сьба вялі́кая (ве́льмі вялі́кая) про́сьба.
убеди́ть
убеди́ться перакана́цца; (увериться) упэ́ўніцца.
убежа́ть
1. пабе́гчы; (выбежать) вы́бегчы,
де́ти убежа́ли в лес дзе́ці пабе́глі ў лес;
она́ убежа́ла из ко́мнаты яна́ вы́бегла (пабе́гла) з пако́я;
он убежа́л в сто́рону ён адбе́гся ўбок;
он убежа́л сли́шком далеко́ ён забе́г ве́льмі далёка;
2. (уйти тайком, спастись бегством) уцячы́,
убежа́ть из тюрьмы́ уцячы́ (паўцяка́ць) з турмы́;
ло́шадь убежа́ла конь уцёк (збег);
3. (о молоке
убежда́ть
убежда́ться