Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

обва́льщик спец. абва́льшчык, -ка м.

обва́лянный (во что) укача́ны, (чем) абле́плены, мног. паабле́пліваны, абсы́паны, мног. паабсыпа́ны;

обваля́ть сов. укача́ць (у што), абляпі́ць, мног. паабле́пліваць (чым), абсы́паць, мног. паабсыпа́ць (чым);

обваля́ть в муке́ укача́ць у муку́ (абсы́паць муко́й);

обваля́ть в снегу́ абляпі́ць сне́гам;

обваля́ться укача́цца, абляпі́цца, абсы́пацца.

обва́ренный

1. абва́раны, мног. паабва́рваны;

2. запа́раны;

3. апа́раны; см. обвари́ть;

обва́ривание

1. абва́рванне, -ння ср.;

2. запа́рванне, -ння ср.;

3. апа́рванне, -ння ср.; см. обва́ривать;

обва́ривать несов.

1. (обдавать кипятком) абва́рваць;

2. (заливать кипятком) запа́рваць;

3. (обжигать, ошпаривать) апа́рваць;

обва́риваться

1. (обжигаться кипятком) апа́рвацца;

2. страд. абва́рвацца; запа́рвацца; апа́рвацца; см. обва́ривать;

обвари́ть сов.

1. (обдать кипятком) абвары́ць, мног. паабва́рваць;

2. (залить кипятком) запа́рыць;

3. (обжечь, ошпарить) апа́рыць;

обвари́ть себе́ ру́ку апа́рыць сабе́ руку́;

обвари́ться (обжечься, ошпариться) апа́рыцца;