насыще́ние ср.
1. (действие) нако́рмліванне, -ння ср., кармле́нне, -ння ср.; (состояние) пад’яда́нне, -ння ср.; сыць, род. сы́ці ж.;
2. хим., перен. насычэ́нне, -ння ср.
насы́щенность насы́чанасць, -ці ж.;
насы́щенный
1. прич. нако́рмлены;
2. прич., прил., хим., перен. насы́чаны; см. насы́тить.
ната́ивать несов.
1. (таять) растава́ць;
2. (подвергать таянию) нато́пліваць.
ната́лкиваниеI разг. напіха́нне, -ння ср., напі́хванне, -ння ср.; см. ната́лкиватьI.
ната́лкиваниеII
1. нашту́рхванне, -ння ср.; напіха́нне, -ння ср.;
2. навядзе́нне, -ння ср.; падбухто́рванне, -ння ср.; падбіва́нне, -ння ср.; см. ната́лкиватьII.
ната́лкиватьI несов., разг. (к натолка́ть) напіха́ць, напі́хваць.
ната́лкиватьII несов. (к натолкну́ть)
1. нашту́рхваць; напіха́ць, напі́хваць;
2. перен. наво́дзіць; (подстрекать) падбухто́рваць; (подбивать) падбіва́ць.
ната́лкиваться несов.
1. (на что) натыка́цца;
2. перен. натыка́цца, натрапля́ць, трапля́ць.
натанцева́ться сов., разг. натанцава́цца.