Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

учи́тываться страд.

1. улі́чвацца; прыма́цца пад ува́гу;

2. улі́чвацца, падлі́чвацца;

3. дыскантава́цца; см. учи́тывать.

учи́ть несов., в разн. знач. вучы́ць; (обучать) навуча́ць;

учи́ть ру́сскому языку́ вучы́ць (навуча́ць) ру́скай мо́ве;

учи́ть исто́рию вучы́ць гісто́рыю;

учи́ться возвр., страд. вучы́цца; (обучаться) навуча́цца;

учи́ться на со́бственных оши́бках вучы́цца на ўла́сных (на сваі́х) памы́лках;

век живи́ — век учи́сь погов. век жыві́ — век вучы́ся.

учреди́тель заснава́льнік, -ка м.;

учреди́тельница заснава́льніца, -цы ж.;

учреди́тельный устано́ўчы;

учреди́тельное собра́ние полит. устано́ўчы сход.

учреди́ть сов.

1. (основать) заснава́ць;

2. (установить) устанаві́ць; (ввести) уве́сці.

учрежда́ть несов.

1. (основывать) засно́ўваць;

2. (устанавливать) устана́ўліваць; (вводить) уво́дзіць;

учрежда́ться страд.

1. засно́ўвацца;

2. устана́ўлівацца; уво́дзіцца; см. учрежда́ть;

учрежде́ние ср.

1. (действие) заснава́нне, -ння ср.; неоконч. засно́ўванне, -ння ср.; устанаўле́нне, -ння ср.; неоконч. устана́ўліванне, -ння ср.;

учрежде́ние коми́ссии заснава́нне (засно́ўванне) камі́сіі;

2. (организация) устано́ва, -вы ж.;

госуда́рственное учрежде́ние дзяржа́ўная ўстано́ва;

3. (общественное установление) устанаўле́нне, -ння ср.;

полити́ческие учрежде́ния о́бщества паліты́чныя ўстанаўле́нні грама́дства;