Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уха́бина разг. уха́біна, -ны ж.;

уха́бистый уха́бісты.

ухажёр прост. кавале́р, -ра м., залётнік, -ка м.;

ухажёрский кавале́рскі, залётніцкі.

уха́живание

1. дагляда́нне, -ння ср.;

2. дагаджа́нне, -ння ср.;

3. слугава́нне, -ння ср.; частава́нне, -ння ср.;

4. заляца́нне, -ння ср.; см. уха́живать;

уха́живатель разг., см. ухажёр;

уха́живать несов.

1. (присматривать за кем, чем) дагляда́ць (каго, што);

уха́живать за больны́ми дагляда́ць хво́рых;

2. (угождая) дагаджа́ць (каму, чаму);

3. (услуживая за столом и т. п.) слугава́ць (каму, чаму); (угощать) частава́ць (каго);

4. (с любовными намерениями) заляца́цца (да каго);

уха́живать за же́нщиной заляца́цца да жанчы́ны.

Уха́нь г. Уха́нь, -ня м.

у́ханье

1. бу́ханне, -ння ср.; ву́хканне, -ння ср., во́хканне, -ння ср.;

2. сту́канне, -ння ср.; см. у́хать 1, 6;

3. (восклицание) ву́хканне, -ння ср.

у́харски нареч., разг. зухава́та, хва́цка;