Verbum

насмеха́ться несов. насміха́цца (з каго, чаго); (зло) кпіць (з каго, чаго).

насмеши́ть сов. насмяшы́ць.

насме́шка насме́шка, -кі ж.; (злая) кпі́ны, род. кпі́наў ед. нет;

сказа́ть в насме́шку сказа́ць у насме́шку;

в насме́шку над кем (насмеха́ясь) насміха́ючыся з каго́;

насме́шливость насме́шлівасць, -ці ж., кплі́васць, -ці ж.;

насме́шливый насме́шлівы, кплі́вы;

насме́шник насме́шнік, -ка м.;

насме́шница насме́шніца, -цы ж.;

насме́шничать несов., разг. (над кем, чем) насміха́цца (з каго, чаго), кпіць (з каго, чаго).

насмея́ться сов.

1. (вдоволь) насмяя́цца;

2. (над кем, чем) насмяя́цца (з каго, чаго); накпі́ць (з каго, чаго).

насмолённый насмо́лены;