Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

насле́дованный

1. атры́ма́ны ў спа́дчыну;

2. биол. насле́даваны, унасле́даваны;

насле́довать

1. сов., несов. (что-л.) атры́мліваць у спа́дчыну; сов. атрыма́ць у спа́дчыну;

он насле́довал э́тот дом от отца́ ён атрыма́ў у спа́дчыну гэ́ты дом ад ба́цькі;

2. биол., несов. насле́даваць; сов. насле́даваць, унасле́даваць;

3. (кому-л.) несов., юр. мець пра́ва на спа́дчыну (пасля каго-небудзь); сов. атрыма́ць спа́дчыну (пасля каго-небудзь);

сын насле́дует отцу́ сын ма́е пра́ва на спа́дчыну пасля́ ба́цькі;

он насле́довал своему́ дя́де ён атрыма́ў спа́дчыну пасля́ свайго́ дзя́дзькі;

насле́доваться возвр., страд. атры́млівацца ў спа́дчыну;

наследода́тель юр. спадчынада́вец, -да́ўца м.;

насле́дственно нареч. у спа́дчыну;

насле́дственность биол. спа́дчыннасць, -ці ж.;

насле́дственный спа́дчынны;

насле́дство ср. спа́дчына, -ны ж.;

культу́рное насле́дство культу́рная спа́дчына.

наслое́ние геол., перен. наслае́нне, -ння ср., напластава́нне, -ння ср.;

наслоённый насло́ены, напластава́ны;