Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

навяза́ться сов., разг.

1. (обременить собой) прычапі́цца, навяза́цца;

2. (напроситься) напрасі́цца, набі́цца.

навя́знуть сов. насе́сці, начапля́цца; (налипнуть) налі́пнуць.

навя́зчиво нареч. назо́йліва; даку́чліва, надаку́чліва; неадчэ́пна;

навя́зчивость назо́йлівасць, -ці ж.; даку́члівасць, -ці ж., надаку́члівасць, -ці ж.;

навя́зчивый назо́йлівы; (надоедливый) даку́члівы, надаку́члівы; (неотступный) неадчэ́пны;

навя́зчивый челове́к назо́йлівы (надаку́члівы) чалаве́к;

навя́зчивая мысль неадчэ́пная (назо́йлівая) ду́мка.

навя́зывание

1. навя́званне, -ння ср.;

2. навя́званне, -ння ср.; наро́бліванне, -ння ср.;

3. навя́званне, -ння ср.; см. навя́зывать;

навя́зывать несов.

1. навя́зваць;

2. (чулок, сетей и т. п.) навя́зваць; нарабля́ць; рабі́ць;

3. перен. навя́зваць;

навя́зываться

1. (обременять собой) чапля́цца, навя́звацца;

2. (напрашиваться) напро́швацца, набіва́цца;

навя́зываться на знако́мство набіва́цца (напро́швацца) на знаёмства;

3. страд. навя́звацца; нарабля́цца, рабі́цца; см. навя́зывать 1, 2.

навя́ленный навя́лены;

навя́ливать несов. навя́льваць;