Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

напороши́ть сов. нацерушы́ць, мног. панацяру́шваць.

напорта́чить сов., прост. напарта́чыць.

напо́ртить сов., разг.

1. напсава́ць;

2. (навредить) нашко́дзіць;

напо́рченный

1. напсава́ны;

2. нашко́джаны; см. напо́ртить.

напосле́док нареч., разг. напасле́дак, пад кане́ц.

напо́чвенный нагле́бавы.

напра́вить сов.

1. накірава́ць, скірава́ць;

2. (лезвие) напра́віць, наве́сці; (наточить) навастры́ць; (косу) намянці́ць;

3. (наладить, организовать) нала́дзіць;

4. (внести много исправлений) напра́віць, вы́правіць;

напра́виться

1. накірава́цца; скірава́цца; (пойти) пайсці́; (отправиться) ру́шыць; (зашагать) пакро́чыць;

2. перен. (устремиться, обратиться к чему-л.) накірава́цца; скірава́цца;

3. (наладиться) разг. нала́дзіцца.

напра́вка (бритвы и т. п.) напра́ўка, -кі ж., наво́дка, -кі ж.

направле́ние ср.

1. (действие) накірава́нне, -ння ср., накіро́ўванне, -ння ср., скірава́нне, -ння ср., скіро́ўванне, -ння ср.; см. напра́вить 1;

2. (линия движения, идейная устремлённость) кіру́нак, -нку м., напра́мак, -мку м.;

направле́ние ума́ кіру́нак ро́зуму;

по направле́нию к… у кіру́нку да…;

дава́ть направле́ние дава́ць кіру́нак (напра́мак);

направле́ние враще́ния мат. кіру́нак вярчэ́ння;

3. (общественное течение, группировка) кіру́нак, -нку м.;

4. (документ) накірава́нне, -ння ср.