нарыва́тьII несов. (к нарва́тьII) нарыва́ць.
нарыва́тьIII несов. (к нары́ть) нако́пваць; (рылом — о животных) нарыва́ць.
нарыва́тьсяI несов. (к нарва́ться) разг. нарыва́цца; (наскакивать) наска́кваць; (наталкиваться) натрапля́ць.
нарыва́тьсяII несов., страд. нарыва́цца; см. нарыва́тьI.
нарыва́тьсяIII несов., страд. нако́пвацца; нарыва́цца; см. нарыва́тьIII.
нары́вник м., зоол. шпа́нка, -кі ж.
нарывно́й нарыўны́;
нарывно́й пла́стырь нарыўны́ пла́стыр.
нары́вный нары́ўны;
нары́вный газ нары́ўны газ.
Нары́н г. и р. Нары́н, -на м.
Нары́нская о́бласть Нары́нская во́бласць.