Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

подчёркнутый падкрэ́слены.

подчине́ние ср.

1. (действие) пакарэ́нне, -ння ср.; падпара́дкаванне, -ння ср.; паднача́ленне, -ння ср.; неоконч. паднача́льванне, -ння ср.; см. подчини́ть, подчиня́ть;

2. (состояние зависимости) падпара́дкаванне, -ння ср.; паднача́ленне, -ння ср.; (подчинённость) падпара́дкаванасць, -ці ж.; паднача́ленасць, -ці ж.; (зависимость) падле́гласць, -ці ж.; (повиновение) паслушэ́нства, -ва ср., паслухмя́насць, -ці ж.; (покорность) пако́ра, -ры ж., пако́рнасць, -ці ж.;

быть в подчине́нии быць падпара́дкаваным (паднача́леным);

держа́ть в подчине́нии кого́-л. трыма́ць у пако́ры (у паслушэ́нстве) каго́е́будзь; см. подчини́ть, подчини́ться, подчиня́ть, подчиня́ться;

3. грам. зале́жнасць, -ці ж.; падпара́дкаванне, -ння ср.;

подчинённость

1. падпара́дкаванасць, -ці ж.; паднача́ленасць, -ці ж.; (зависимость) падле́гласць, -ці ж.;

2. грам. зале́жнасць, -ці ж., падпара́дкаванасць, -ці ж.;

подчинённый

1. (покорённый) пако́раны, ско́раны;

2. (поставленный в зависимость) падпара́дкаваны; (зависимый) падле́глы;

подчинённый зако́ну падпара́дкаваны зако́ну;

3. (поставленный под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́лены;

4. сущ. паднача́лены, -нага м.;

5. грам. зале́жны, падпара́дкаваны.

подчини́тельный грам. падпарадкава́льны;

подчини́тельный сою́з падпарадкава́льны злу́чнік.

подчини́ть сов.

1. (покорить) пакары́ць;

2. (поставить в зависимость) падпара́дкаваць;

3. (поставить под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́ліць;

4. грам. падпара́дкаваць; см. подчиня́ть;

подчини́ться

1. (покориться) пакары́цца, скары́цца;

2. (прийти в повиновение) падпара́дкавацца; (стать в непосредственное ведение — по службе, работе — ещё) паднача́ліцца; паслу́хацца (каго), паслу́хаць (каго); см. подчиня́ться;

подчиня́ть несов.

1. (покорять) пакара́ць;

2. (ставить в зависимость) падпарадко́ўваць;

подчиня́ть своё поведе́ние устано́вленным пра́вилам падпарадко́ўваць свае́ паво́дзіны вы́значаным пра́вілам;

подчиня́ть кого́-л. своему́ влия́нию падпарадко́ўваць каго́е́будзь свайму́ ўплы́ву;

подчиня́ть зако́ну падпарадко́ўваць зако́ну;

3. (ставить под непосредственное руководство — по службе, работе) паднача́льваць;

4. грам. падпарадко́ўваць;

одно́ гла́вное предложе́ние мо́жет подчиня́ть себе́ не́сколько прида́точных адзі́н гало́ўны сказ мо́жа падпарадко́ўваць сабе́ не́калькі дада́ных;

подчиня́ться

1. (покоряться) пакара́цца, скара́цца;

2. (повиноваться) падпарадко́ўвацца; (быть в непосредственном ведении — по службе, работе — ещё) паднача́львацца; (слушаться) слу́хацца (каго), слу́хаць (каго);

чу́вство подчиня́ется рассу́дку пачуццё падпарадко́ўваецца ро́зуму;

э́то учрежде́ние подчиня́ется на́шему министе́рству гэ́та ўстано́ва паднача́льваецца (падпарадко́ўваецца) на́шаму міністэ́рству;

подчиня́ться прика́зу падпарадко́ўвацца зага́ду, слу́хацца зага́ду;

3. грам. падпарадко́ўвацца;

одному́ гла́вному предложе́нию мо́гут подчиня́ться не́сколько прида́точных аднаму́ гало́ўнаму ска́зу мо́гуць падпарадко́ўвацца не́калькі дада́ных;

4. страд. скара́цца; падпарадко́ўвацца; паднача́львацца; см. подчиня́ть.

подчи́стить сов. падчы́сціць;