пова́дить сов., разг. пана́дзіць;
пова́диться пана́дзіцца, уна́дзіцца;
пова́дка ж. (привычка) прывы́чка, -кі ж., звы́чка, -кі ж.; (обыкновение) звы́чай, -чаю м.; (наклонность) схі́льнасць, -ці ж., нахі́л, -лу м.; (характер) хара́ктар, -ру м.;
взять пова́дку пана́дзіцца, узя́ць мо́ду, узя́ць (мець) звы́чку (звы́чай);
у соба́ки пова́дка хвата́ть за́ ногу саба́ка ма́е звы́чай (звы́чку) хапа́ць за нагу́;
пова́дно безл., в знач. сказ. пана́дна;
что́бы не́ было пова́дно никому́ каб не было́ пана́дна ніко́му.
пова́живатьI несов., разг. (водить время от времени) паво́джваць.
пова́живатьII несов., разг. пана́джваць; см. пова́дить.
пова́живатьIII несов., разг. (возить время от времени) паво́жваць.
поважне́ть сов., разг. паважне́ць.
пова́жничать сов., разг. пава́жнічаць.
пова́ксить сов., разг. паваксава́ць;