Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

устано́вка в разн. знач. устано́ўка, -кі ж.;

устано́вка телефо́на устано́ўка тэлефо́на;

коте́льная устано́вка каце́льная ўстано́ўка;

взять устано́вку на повыше́ние ка́чества узя́ць устано́ўку на павышэ́нне я́касці;

по устано́вкам це́нтра па ўстано́ўках цэ́нтра;

установле́ние ср.

1. (действие) устанаўле́нне, -ння ср.; вызначэ́нне, -ння ср.; нала́джванне, -ння ср.; выяўле́нне, -ння ср.; см. установи́ть;

2. (то, что установлено) устанаўле́нне, -ння ср.; (закон) зако́н, -ну м.;

устано́вленный

1. устано́ўлены; паста́ўлены;

2. устано́ўлены; вы́значаны; нала́джаны;

3. устано́ўлены; вы́яўлены;

4. устано́ўлены; см. установи́ть.

установля́ть, установля́ться несов., прост., см. устана́вливать, устана́вливаться.

устано́вочный в разн. знач. устано́вачны;

устано́вочная га́йка устано́вачная га́йка;

устано́вочные те́зисы устано́вачныя тэ́зісы;

устано́вщик устано́ўшчык, -ка м.;

устано́вщица устано́ўшчыца, -цы ж.

устарева́ть несов. старэ́ць;

устаре́вший прил. устарэ́лы;

устаре́лость устарэ́ласць, -ці ж.;