облуди́ть сов. палудзі́ць, вы́лудзіць;
облужённый палу́джаны, вы́луджаны;
облу́живать несов. лудзі́ць;
облу́живаться страд. лудзі́цца.
облупи́ть сов., прост.
1. (очистить от коры и т. п.) аблупі́ць, мног. пааблу́пліваць, абадра́ць, абдзе́рці, мног. паабдзіра́ць;
2. перен. (обобрать кого-л.) абабра́ць, мног. паабіра́ць, абадра́ць, мног. паабдзіра́ць;
облупи́ться в разн. знач. аблупі́цца, мног. пааблу́плівацца, абадра́цца, абдзе́рціся, мног. паабдзіра́цца.
облу́пленный
1. аблу́плены, мног. пааблу́пліваны, абадра́ны, абдзёрты, мног. паабдзіра́ны;
2. абабра́ны, мног. паабіра́ны, абадра́ны, мног. паабдзіра́ны; см. облупи́ть;
облу́пливание
1. аблу́пліванне, -ння ср., абдзіра́нне, -ння ср.;
2. абіра́нне, -ння ср., абдзіра́нне, -ння ср.; см. облу́пливать;
облу́пливать несов., прост.
1. аблу́пліваць, абдзіра́ць;
2. перен. (обирать кого-л.) абіра́ць, абдзіра́ць;