направля́ющий
1. прич. які́ (што) накіро́ўвае, які́ (што) скіро́ўвае; які́ (што) напраўля́е; які́ (што) нала́джвае; см. направля́ть;
2. прил. накіро́ўваючы, накірава́льны, скірава́льны;
направля́ющий ро́лик техн. накірава́льны ро́лік;
3. сущ., техн. накірава́льнік, -ка м.
напра́во нареч. напра́ва.
напра́вщик напра́ўшчык, -ка м.;
напра́вщица напра́ўшчыца, -цы ж.
напра́здноваться сов., прост. насвяткава́цца.
напрактикова́ться сов., разг. напрактыкава́цца.
напра́слина ж., разг. дарэ́мшчына, -ны ж.; (клевета) паклёп, -пу м., нагаво́р, -ру м.
напра́сно нареч. дарэ́мна, дарма́; (тщетно) ма́рна;
напра́сный дарэ́мны, ма́рны.
напра́шиваться несов. напро́швацца.