увеселя́ть несов. весялі́ць, забаўля́ць, це́шыць, пацяша́ць;
увеселя́ться возвр., страд. весялі́цца, забаўля́цца, це́шыцца, пацяша́цца.
уве́систость ва́жкасць, -ці ж.;
уве́сить сов., прост. уве́шаць, абве́шаць, мног. паабве́шваць;
уве́ситься прост. уве́шацца, абве́шацца.
увести́ сов.
1. паве́сці; (вывести) вы́весці, мног. павыво́дзіць; (отвести) адве́сці, мног. паадво́дзіць; (завести) заве́сці, мног. пазаво́дзіць;
увёл дете́й в лес павёў дзяце́й у лес;
увести́ ло́шадь из коню́шни вы́весці каня́ са ста́йні;
она́ увела́ его́ домо́й яна́ завяла́ (адвяла́) яго́ дадо́му;
2. разг. (похитить) укра́сці; (свести) зве́сці, мног. пазво́дзіць; (отбить у кого-л.) зве́сці, мног. пазво́дзіць; адбі́ць, мног. паадбіва́ць;
увести́ коро́ву укра́сці (зве́сці) каро́ву;
он увёл жену́ у знако́мого инжене́ра ён звёў (адбі́ў) жо́нку ў знаёмага інжыне́ра.
уве́чить несов. няве́чыць, зняве́чваць; (калечить) кале́чыць;
уве́читься возвр., страд. няве́чыцца, зняве́чвацца; кале́чыцца;
уве́чный уст.
1. прил. пакале́чаны, зняве́чаны;
2. сущ. кале́ка, -кі м. и ж., пакале́чаны, -нага м.; зняве́чаны, -нага м.;