Verbum

надогну́ть сов. надагну́ць.

надое́вший

1. прич. які́ (што) абры́дзеў, які́ (што) абры́даў, які́ (што) надаку́чыў, абры́длы;

2. прил. абры́длы; (докучливый) даку́члівы, надаку́члівы.

надоеда́ние дакуча́нне, -ння ср., надакуча́нне, -ння ср., надаку́чванне, -ння ср.; назаля́нне, -ння ср.;

надоеда́ть несов. дакуча́ць, надакуча́ць, надаку́чваць; назаля́ць.

надое́дливо нареч. даку́чліва, надаку́чліва; назо́йліва;

надое́дливость даку́члівасць, -ці ж., надаку́члівасць, -ці ж.; назо́йлівасць, -ці ж.;

надое́дливый абры́длівы, даку́члівы, надаку́члівы; назо́йлівы.

надо́енный надо́ены.

надое́сть сов. абры́дзець, абры́даць, надаку́чыць;

смерте́льно надое́сть да сме́рці абры́дзець (абры́даць, надаку́чыць);

◊

надое́сть как го́рькая ре́дька; надое́сть ху́же (пу́ще) го́рькой ре́дьки надаку́чыць (абры́дзець) як го́ркая рэ́дзька.

надои́ть сов. надаі́ць.