напо́рный техн. напо́рны.
напоро́тьI сов., разг. (ранить) напаро́ць, накало́ць.
напоро́тьII сов.
1. (распороть в каком-л. количестве) напаро́ць;
2. (наговорить вздору) прост. навярзці́, нагарадзі́ць, нагавары́ць, напле́сці.
напоро́ться сов., прям., разг., перен., прост. напаро́цца.
напоро́шенный нацяру́шаны, мног. панацяру́шваны;
напороши́ть сов. нацерушы́ць, мног. панацяру́шваць.
напорта́чить сов., прост. напарта́чыць.
напо́ртить сов., разг.
1. напсава́ць;
2. (навредить) нашко́дзіць;
напо́рченный
1. напсава́ны;
2. нашко́джаны; см. напо́ртить.
напосле́док нареч., разг. напасле́дак, пад кане́ц.