Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

усле́живать несов.

1. (устерегать) упільно́ўваць (каго, што), дапільно́ўваць (каго, што);

2. перен. (не упускать из внимания) усо́чваць, дасо́чваць.

усло́вие ср., в разн. знач. умо́ва, -вы ж.;

усло́виться сов. умо́віцца; (уговориться) дамо́віцца, дагавары́цца;

усло́вленный прич., прил. умо́ўлены; дамо́ўлены, дагаво́раны;

усло́вливаться несов. умаўля́цца; (уговариваться) дамаўля́цца, дагаварва́цца;

усло́вно нареч. умо́ўна.

условнорефлекто́рный физиол. умоўнарэфлекто́рны.

усло́вность умо́ўнасць, -ці ж.;

усло́вный в разн. знач. умо́ўны;

усло́вный знак умо́ўны знак;

усло́вное согла́сие умо́ўная зго́да;

усло́вная пра́вда умо́ўная пра́ўда;

усло́вная ли́ния перен. умо́ўная лі́нія;

усло́вный жест умо́ўны жэст;

усло́вный сою́з грам. умо́ўны злу́чнік;

усло́вное наклоне́ние грам. умо́ўны лад;

усло́вная па́хота с.-х. умо́ўнае во́рыва.

усложне́ние ускладне́нне, -ння ср.;