обжа́рка ж. абсма́жванне, -ння ср.
обжа́тие спец. абціска́нне, -ння ср.; см. обжа́тьI.
обжа́тыйI абці́снуты; абмя́ты; см. обжа́тьI.
обжа́тыйII абжа́ты, мног. паабжына́ты; см. обжа́тьII.
обжа́тьI сов., спец., разг. (сдавить, со всех сторон) абці́снуць; абмя́ць.
обжа́тьII сов., разг. (сжать рожь и т. п. вокруг чего-л.) абжа́ць, мног. паабжына́ць.
обжа́тьсяI сов., спец., разг. абці́снуцца; абмя́цца.
обжа́тьсяII сов., обл. (кончить жатву) ско́нчыць жніво́.
обже́чь сов.
1. абпалі́ць; (кипятком) апа́рыць;
2. (причинить ожог) апячы́, мног. паапяка́ць;
3. (обработать огнём, жаром) техн. абпалі́ць;
4. перен. апячы́, мног. паапяка́ць;
обже́чь себе́ па́льцы апячы́ сабе́ па́льцы;
обже́чься
1. (получить ожог) апячы́ся, мног. паапяка́цца;
2. перен. апячы́ся, мног. паапяка́цца;
◊
обжёгшись на молоке́, бу́дешь дуть и на во́ду посл. апёкшыся малако́м, і ваду́ студзі́ць бу́дзеш.