Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

наза́льный лингв. наза́льны, насавы́.

назанима́ть сов., разг. напазыча́ць (у каго).

назаты́льник напаты́лічнік, -ка м.

назва́нивать несов., разг. звані́ць; пазво́ньваць;

назва́нивать по телефо́ну звані́ць па тэлефо́не.

назва́ние ср. на́зва, -вы ж.;

носи́ть назва́ние насі́ць на́зву (зва́цца);

одно́о́лько) назва́ние адна́о́лькі) на́зва;

по назва́нью як заву́ць (клі́чуць);

под назва́нием пад на́звай.

на́званныйI прич.

1. назва́ны;

2. назва́ны, паве́дамлены; см. назва́тьI.

на́званныйII прич. назва́ны, запро́шаны, назапро́шаны; см. назва́тьII.

назва́ный назва́ны;

назва́ный брат пабраці́м.

назва́тьI сов.

1. назва́ць; (дать имя — ещё) даць імя́;

2. (сообщить, объявить) назва́ць, паве́даміць.

назва́тьII сов. (созвать) наклі́каць, назва́ць; (пригласить) назапраша́ць, назапро́шваць, напрасі́ць.