Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

навали́ть сов.

1. навалі́ць, мног. панава́льваць; накі́даць, мног. панакіда́ць, панакі́дваць; (привалить) навярну́ць, мног. панаваро́чваць; прыці́снуць, мног. папрыціска́ць;

2. (набросать в беспорядке) навалі́ць, мног. панава́льваць;

навали́ться

1. (придавить своей тяжестью) навалі́цца, нале́гчы;

2. (накрениться, наклониться) мор. навалі́цца, нахіну́цца;

3. (нападать в большом количестве) навалі́цца, накі́дацца; (насыпаться) насы́пацца;

нава́лка ж.

1. (действие) нава́льванне, -ння ср., нава́лка, -кі ж.;

2. спец. нава́лка, -кі ж.;

в нава́лку нава́лам;

перевози́ть груз в нава́лку пераво́зіць груз нава́лам;

нава́лом нареч.

1. нава́лам;

грузи́ть нава́лом грузі́ць нава́лам;

2. (много) прост. нава́лам, шмат.

навалоотбо́йка горн. навалаадбо́йка, -кі ж.;

навалоотбо́йщик навалаадбо́йшчык, -ка м.

навалопогру́зочный навалапагру́зачны;

навалопогру́зочная маши́на навалапагру́зачная машы́на.

нава́лочный техн.

1. (относящийся к навалу, навалке) нава́лачны;

2. (служащий для наваливания) нава́льны.

нава́льный нава́льны;

нава́льный спо́соб хране́ния карто́феля нава́льны спо́саб захо́ўвання бу́льбы.

нава́льщик горн. нава́льшчык, -ка м.;