Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

напасти́сьII сов., прост. (вдоволь, много попастись) напа́свіцца.

напа́стьI сов. (на кого, что) напа́сці, накі́нуцца, апанава́ць (каго, што);

2. (с обвинениями) напа́сці;

3. (жадно наброситься) прост. накі́нуцца, кі́нуцца;

4. (случайно обнаружить) напа́сці, наткну́цца, натра́піць;

5. (внезапно охватить) напа́сці, апанава́ць (каго, што).

напа́стьII сущ., разг. напа́сць, -ці ж.;

что за напа́сть! што за напа́сць!

напа́ханный наара́ны;

напаха́ть сов. наара́ць, мног. панаво́рваць;

напаха́ться прост. наара́цца;

напа́хивать несов. наво́рваць.

напа́хтать сов. збіць, мног. пазбіва́ць;

напа́хтать ма́сла збіць ма́сла.

напа́чканный напэ́цканы;

напа́чкать сов. напэ́цкаць, мног. панапэ́цкваць;