Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

срубленный

1. ссе́чаны, мног. пассяка́ны; вы́сечаны, мног. павысяка́ны;

2. зру́блены; см. сруби́ть;

срубный, срубовый

1. зру́бавы; см. сруб 2;

2. зру́блены; см. сруби́ть 2;

срубщик спец. ссяка́льнік, -ка м.; лесару́б, -ба м.

срыв м.

1. (действие) зрыў, род. зры́ву м.; неоконч. зрыва́нне, -ння ср.;

2. (нарушение нормального хода, развития) зрыў, род. зры́ву м.

срыва́ниеI

1. зрыва́нне, -ння ср.;

2. зрыва́нне, -ння ср.; здзіра́нне, -ння ср.;

3. спаганя́нне, -ння ср.; см. срыва́тьI.

срыва́ниеII ско́пванне, -ння ср.; см. срыва́тьII.

срыва́тьI несов. (к сорва́ть)

1. зрыва́ць;

2. (брать лишнее) зрыва́ць; здзіра́ць; лупі́ць;

3. (вымещать) спаганя́ць; см. сорва́ть 1, 2, 4.

срыва́тьII несов. (к срыть) ско́пваць.

срыва́тьсяI несов., возвр., страд., в разн. знач. зрыва́цца; см. сорва́ться, срыва́тьI 1.

срыва́тьсяII несов., страд. ско́пвацца; см. срыва́тьII.