Verbum

сгиб (место сгиба) згіб, род. згі́бу м.

сгиба́ние згіна́нне, -ння ср., згіба́нне, -ння ср.;

сгиба́тель анат. згіба́льнік, -ка м.;

сгиба́тельный анат. згіна́льны;

сгиба́ть несов. згіна́ць, згіба́ць;

сгиба́ться возвр., страд. згіна́цца, згіба́цца.

сги́бнуть сов., уст., прост. згі́нуць.

сги́нуть сов., разг. згі́нуць.

сгла́дить сов., прям., перен. згла́дзіць, мног. пазгла́джваць;

сгла́дить неро́вности згла́дзіць (пазгла́джваць) няро́ўнасці;

сгла́дить неприя́тное впечатле́ние згла́дзіць непрые́мнае ўра́жанне;

вре́мя сгла́дило (изгла́дило) на́дписи час згла́дзіў (пазгла́джваў) на́дпісы;

сгла́диться прям., перен. згла́дзіцца, мног. пазгла́джвацца;

неро́вности сгла́дились няро́ўнасці згла́дзіліся (пазгла́джваліся);

неприя́тное впечатле́ние сгла́дилось непрые́мнае ўра́жанне згла́дзілася.