Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

сгова́риваться несов. згаво́рвацца, дамаўля́цца; неодобр. змаўля́цца.

сго́вор м.

1. згаво́р, -ру м.; згаво́рванне, -ння ср.; неодобр. змо́ва, -вы ж.;

2. уст. (помолвка) зару́чыны, -чын ед. нет.

сговорённость згаво́ранасць, -ці ж., дамо́ўленасць, -ці ж.; неодобр. змо́ўленасць, -ці ж.

сговори́ться сов. згавары́цца, дамо́віцца; неодобр. змо́віцца.

сгово́рчивость згаво́рлівасць, -ці ж., пада́тлівасць, -ці ж., памярко́ўнасць, -ці ж.;

сгово́рчивый згаво́рлівы, пада́тлівы, памярко́ўны.

сгоди́ться сов.

1. прост. (оказаться полезным, пригодным) спатрэ́біцца, прыда́цца;

2. (подойти) обл. падысці́;

пла́тье сгоди́лось мла́дшей де́вочке суке́нка падышла́ мало́дшай дзяўчы́нцы.

сгон

1. (действие) згон, род. зго́ну м.;

2. (понижение уровня воды) спад, род. спа́ду м.;

сгонка зго́нка, -кі ж.;

сгонный

1. зго́нны;

2. (о лесе, плотах) сплаўны́;