Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

скабио́за бот. скабіёза, -зы ж.

скабрёзно нареч. непрысто́йна, бры́дка;

скабрёзность непрысто́йнасць, -ці ж., бры́дкасць, -ці ж.;

скабрёзный непрысто́йны, бры́дкі.

сказ фольк., лит. сказ, род. ска́за м.;

вот тебе́ и весь сказ вось табе́ і ўвесь сказ.

сказа́ние лит. (предание) пада́нне, -ння ср.; (рассказ) сказа́нне, -ння ср., апавяда́нне, -ння ср.

ска́занный ска́заны;

ска́зано — сде́лано ска́зана — зро́блена.

сказану́ть сов., прост. сказану́ць.

сказа́ть сов. сказа́ць;

к приме́ру сказа́ть напры́клад;

кста́ти сказа́ть дарэ́чы ка́жучы;

к сло́ву сказа́ть дарэ́чы ка́жучы;

шу́тка сказа́ть гэта не жа́рты, лёгка ска́заць;

кто бы мог сказа́ть хто б мог сказа́ць;

скажи́те, како́й молоде́ц! гля́ньце, які маладзе́ц!;

(да) и то сказа́ть (ды) і сапраўды́;

как сказа́ть як сказа́ць;

мо́жно сказа́ть мо́жна сказа́ць;

не́чего сказа́ть! што і каза́ць!; няма́ што і каза́ць;

по пра́вде сказа́ть па пра́ўдзе ка́жучы;

скажи́те на ми́лость, скажи́те, пожа́луйста скажы́це, калі ла́ска;

по со́вести сказа́ть шчы́ра ка́жучы;

с позволе́ния сказа́ть не пры вас ка́жучы;

сказа́ть своё сло́во сказа́ць сваё сло́ва;

сказа́ть по че́сти пра́ўду ка́жучы;

ба́бушка на́двое сказа́ла погов. ба́бка надво́е варажы́ла;

ни в ска́зке сказа́ть ни перо́м описа́ть нар.-поэт. ні ў ка́зцы сказа́ць ні пяро́м апіса́ць.

сказа́тьсяI сов.

1. (предупредить) разг. сказа́ць, паве́даміць;

ушёл, не сказа́вшись пайшо́ў, не сказа́ўшы;

2. (назваться) назва́цца, аб’яві́ць (сябе́);

сказа́ться больны́м назва́цца (аб’яві́ць сябе́) хво́рым;

3. (произнестись) разг. сказа́цца.