срыв м.

1. (действие) зрыў, род. зры́ву м.; неоконч. зрыва́нне, -ння ср.;

2. (нарушение нормального хода, развития) зрыў, род. зры́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)