Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

обруше́ние

1. абва́льванне, -ння ср., абру́шванне, -ння ср., абу́рванне, -ння ср.; см. обру́шивать 1;

2. горн. абрушэ́нне, -ння ср.

обру́шенныйI

1. абва́лены, мног. паабва́льваны, абру́шаны, абу́раны;

2. абру́шаны; см. обру́шитьI.

обру́шенныйII абдзёрты, абадра́ны; см. обру́шитьII.

обру́шивать несов.

1. (разваливать, разрушать) абва́льваць, абру́шваць, абу́рваць;

2. перен. абру́шваць;

обру́шиваться

1. абва́львацца, абру́швацца, абу́рвацца;

2. перен. накі́двацца, нава́львацца, напада́ць;

3. страд. абва́львацца, абру́швацца, абу́рвацца; см. обру́шивать.

обру́шитьI сов.

1. (развалить, разрушить) абвалі́ць, мног. паабва́льваць, абру́шыць, абуры́ць;

2. перен. абру́шыць;

обру́шить угро́зы пача́ць сы́паць пагро́зы;

обру́шить ого́нь на врага́ абру́шыць аго́нь на во́рага.

обру́шитьII сов. (очистить зерно от шелухи) абадра́ць, абдзе́рці.

обру́шиться сов.

1. абвалі́цца, абру́шыцца, абуры́цца;

2. перен. накі́нуцца, навалі́цца, напа́сці.

обры́в

1. (разрыв) абры́ў, -ры́ву м., разры́ў, -ры́ву м.;

2. (откос) абры́ў, -ры́ву м.;

обрыва́ние

1. абрыва́нне, -ння ср.;

2. адрыва́нне, -ння ср.;

3. абрыва́нне, -ння ср., спыне́нне, -ння ср.; см. обрыва́тьI.