Verbum

упра́шивать несов. упро́шваць.

упрева́ть несов., в разн. знач. управа́ць; см. упре́ть.

упре́вший

1. прич. які́ (што) упрэ́ў;

2. прил. упрэ́лы.

упреди́ть сов., уст. апярэ́дзіць, папярэ́дзіць;

упрежда́ть несов., уст. апярэ́джваць, папярэ́джваць;

упрежда́ться страд. апярэ́джвацца, папярэ́джвацца;

упреждённый уст. апярэ́джаны, папярэ́джаны.

упрека́ть несов. папрака́ць (каго), упіка́ць (каму, каго); (укорять) дакара́ць;

упрекну́ть сов. папракну́ць (каго), упікну́ць (каму, каго); (укорить) дакары́ць.

упре́лый в разн. знач. упрэ́лы, увапрэ́лы.