упои́ть сов., прост. упаі́ць.
упокое́ние ср., уст. супакае́нне, -ння ср., заспакае́нне, -ння ср.; (покой) спако́й, -ко́ю м., супако́й, -ко́ю м., спачы́н, -ну м.;
ме́сто упокое́ния церк. ме́сца (ве́чнага) спачы́ну, магі́ла;
упоко́ить сов., уст. супако́іць, заспако́іць, даць спачы́н;
упоко́иться
1. уст. супако́іцца, заспако́іцца;
2. (об умершем, похороненном) спачы́ць;
упоко́й / за упоко́й церк. за спачы́н;
нача́ть за здра́вие, а ко́нчить за упоко́й пача́ць за здаро́ўе, а ко́нчыць за спачы́н.
уполза́ть несов. паўзці́; (выползать) выпаўза́ць; (отползать) адпаўза́ць; (заползать) запаўза́ць;
уползти́ сов. папаўзці́; (выползти) вы́паўзці; (отползти) адпаўзці́; (заползти) запаўзці́.