обору́дованный
1. абсталява́ны;
2. абла́джаны; ула́джаны; см. обору́довать;
обору́довать
1. сов. абсталява́ць; несов. абсталёўваць;
обору́довать заво́д совреме́нной те́хникой абсталява́ць (абсталёўваць) заво́д суча́снай тэ́хнікай;
2. (обделать, обтяпать) разг. абла́дзіць; ула́дзіць;
обору́доваться несов., страд. абсталёўвацца.
обо́рчатый разг. брыжа́сты; фальбо́ністы.
обо́ры мн., обл. або́ры, род. або́р;
обо́ра ед. або́ра, -ры ж.
обо́рыши прост. абі́ркі, -рак ед. нет.
обоса́бливание адасабле́нне, -ння ср., аддзяле́нне, -ння ср.;
обоса́бливать несов. адасабля́ць, аддзяля́ць;
обоса́бливаться возвр., страд. адасабля́цца, аддзяля́цца.
обоснова́ние абгрунтава́нне, -ння ср.; неоконч. абгрунто́ўванне, -ння ср.;