о́боротень фольк. пярэ́варацень, -ратня м.; (принявший вид волка) ваўкала́к, -ка м.
оборо́тистость ж. паваро́тлівасць, -ці ж., спрыт, род. спры́ту м.;
оборо́тистый разг. паваро́тлівы, спры́тны.
обороти́ть сов., прост.
1. (повернуть) павярну́ць;
2. (превратить) фольк. перавярну́ць (у каго); ператвары́ць (у што); абярну́ць (у каго, у што);
обороти́ться прост.
1. (повернуться) павярну́цца;
2. перен. (принять иное течение) павярну́цца;
3. (превратиться) фольк. перавярну́цца (у каго); ператвары́цца (у што); абярну́цца (у каго, у што, кім, чым).
оборо́тливость ж. паваро́тнасць, -ці ж., спрыт, род. спры́ту м.;
оборо́тливый разг. паваро́тны, спры́тны.
оборо́тность техн. абаро́тнасць, -ці ж.;
оборо́тный
1. в разн. знач. абаро́тны;
оборо́тная ста́нция ж.-д. абаро́тная ста́нцыя;
оборо́тные фо́нды фин. абаро́тныя фо́нды;
оборо́тная ве́домость бухг. абаро́тная ве́дамасць;
оборо́тный капита́л эк. абаро́тны капіта́л;
2. (находящийся в обороте, на изнанке) адваро́тны;
◊
оборо́тная сторона́ меда́ли адваро́тны бок медаля́.
обору́дование в разн. знач. абсталява́нне, -ння ср.;
маши́нное обору́дование машы́ннае абсталява́нне;