Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

обозна́чить сов.

1. (сделать знак, отметить) абазна́чыць; (о многих предметах) пазна́чыць, паме́ціць; адзна́чыць, мног. паадзна́чваць;

2. (отметить, выделить) адзна́чыць, мног. паадзна́чваць; (сделать заметным) абазна́чыць, вы́пукліць;

худоба́ ре́зко обозна́чила ску́лы худзі́зна рэ́зка абазна́чыла ску́лы; см. обознача́ть;

обозна́читься

1. (определиться) вы́явіцца, вы́значыцца;

2. (стать заметным) абазна́чыцца, вы́ступіць, вы́пукліцца.

обо́зник або́знік, -ка м.;

обо́зный або́зны.

обозрева́ние ср. агляда́нне, -ння ср., агля́д, -ду м.;

обозрева́тель агляда́льнік, -ка м.;

обозрева́ть несов. акі́дваць (акіда́ць) во́кам, азіра́ць;

обозрева́ться страд. агляда́цца, азіра́цца;

обозре́ние ср.

1. (осмотр) агляда́нне, -ння ср., агля́д, -ду м.;

2. (обзор) агля́д, -ду м.;

обозре́ть сов. акі́нуць во́кам, азірну́ць;