Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

обозва́ться в разн. знач. абазва́цца.

обозлённый узлава́ны, раззлава́ны;

обозли́ть сов. узлава́ць, раззлава́ць;

обозли́ться узлава́цца, раззлава́цца.

обознава́ться несов., разг. абазнава́цца, памыля́цца; см. обозна́ться.

обозна́ться сов., разг. абазна́цца, памылі́цца;

прости́те, я обозна́лся праба́чце, я абазна́ўся.

обознача́ть несов.

1. (делать знак, метить) абазнача́ць, зна́чыць, ме́ціць, адзнача́ць;

обознача́ть бу́квами абазнача́ць лі́тарамі;

2. (отмечать, выделять) адзнача́ць; (делать видным) абазнача́ць, выпукля́ць; см. обозна́чить;

3. (означать) азнача́ць;

обознача́ться

1. (определяться) выяўля́цца, вызнача́цца;

2. (делаться видным, заметным) абазнача́цца, выступа́ць, выпукля́цца; см. обозна́читься;

3. страд. абазнача́цца, зна́чыцца, ме́ціцца, адзнача́цца; см. обознача́ть;

обозначе́ние ср.

1. (действие) абазначэ́нне, -ння ср.; зна́чанне, -ння ср., ме́чанне, -ння ср.; см. обознача́ть;

2. (знак) адзна́ка, -кі ж., знак, род. зна́ка м.;

усло́вные обозначе́ния умо́ўныя адзна́кі (зна́кі);

3. (означение) азначэ́нне, -ння ср.

обозна́ченный

1. абазна́чаны, пазна́чаны, паме́чаны, адзна́чаны, мног. паадзна́чваны;

2. (отмеченный, выделенный) адзна́чаны, мног. паадзна́чваны; абазна́чаны, вы́пуклены;