Verbum

умозри́тельный книжн. разумо́вы; абстра́ктны.

умоли́ть сов. умалі́ць, упрасі́ць.

у́молк / без у́молку не змаўка́ючы (не сціха́ючы).

умолка́ть несов., в разн. знач. змаўка́ць, замаўка́ць; (утихать — ещё) сціха́ць.

умо́лкнуть сов., в разн. знач. змо́ўкнуць, замо́ўкнуць; (утихнуть — ещё) сці́хнуць.

умоло́т с.-х. умало́т, -ту м.;

умоло́тный с.-х. умало́тны.

умолча́ние змо́ўчанне, -ння ср., замо́ўчанне, -ння ср., умаўча́нне, -ння ср.; неоконч. змо́ўчванне, -ння ср., замо́ўчванне, -ння ср.;

◊

фигу́ра умолча́ния фігу́ра змаўча́ння;

умолча́ть сов. змо́ўчаць, замо́ўчаць, умаўча́ць, нічо́га не сказа́ць.

умоля́ть несов. малі́ць, прасі́ць, упро́шваць;