Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

накле́йщик накле́йшчык, -ка м.;

накле́йщица накле́йшчыца, -цы ж.

наклепа́тьI сов., техн. накляпа́ць.

наклепа́тьII сов., разг. (на кого-л.) напаклёпнічаць, узве́сці паклёп, накляпа́ць.

наклёв м.

1. (действие) надзёўбванне, -ння ср.;

2. (наклюнутое место) надзёўб, -бу м.

наклёванный надзяўба́ны.

наклёвывать несов. надзёўбваць;

наклёвываться

1. наклёўвацца;

2. перен., разг. трапля́цца; (предвидеться) прадба́чыцца; (намечаться) намяча́цца;

наклёвывается де́ло трапля́ецца (прадба́чыцца) спра́ва;

3. страд. надзёўбвацца; см. наклёвывать.

наклёп техн. наклёп, -пу м.;

наклёпанный накляпа́ны.