набрю́шник набру́шнік, -ка м.;
набря́кнуть сов., прост.
1. (напитавшись влагой, раздаться в объёме) набра́кнуць, набрыня́ць, набу́хнуць;
2. (отечь, распухнуть) набрыня́ць; напу́хнуць, мног. панапуха́ць;
набря́кший
1. прич. які́ (што) набра́к, які́ (што) набрыня́ў; які́ (што) набу́х, які́ (што) напу́х; см. набря́кнуть;
2. прил. набра́клы, набрыня́лы, набу́хлы;
3. прил. набрыня́лы, напу́хлы.
набузи́ть сов., разг. набузі́ць, нашуме́ць, насканда́ліць, напраку́дзіць.
набура́вить сов. насвідрава́ць, мног. панасвідро́ўваць;
набура́вленный насвідрава́ны;
набура́вливать несов. насвідро́ўваць.
набури́ть сов., техн. набуры́ць, насвідрава́ць, мног. панасвідро́ўваць.
набути́ть сов., стр. набуці́ць.