Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

натори́ть сов., прост. нае́здзіць, пракла́сці, пратапта́ць.

натороси́ть сов., спец. натарасі́ць.

натоскова́ться сов., разг. (по кому, чему, о ком, чём) насумава́цца (па кім, чым), зну́дзіцца.

нато́ченныйI

1. (изготовленный из дерева) нато́чаны, мног. панато́чваны;

2. (наостренный) наво́страны; (на точиле) нато́чаны, мног. панато́чваны; см. наточи́тьI.

нато́ченныйII (издырявленный, с изъянами) нато́чаны, мног. панато́чваны; см. наточи́тьII.

наточи́тьI сов.

1. (изготовить из дерева) натачы́ць, мног. панато́чваць;

2. (сделать острым) навастры́ць; (на точиле) натачы́ць.

наточи́тьII сов. (наделать дыр) натачы́ць, мног. панато́чваць.

наточи́ться сов. (стать острым) навастры́цца; натачы́цца; см. ната́чиваться.

нато́чка ж.

1. нато́чванне, -ння ср.;

2. наво́стрыванне, -ння ср.; нато́чванне, -ння ср.; см. ната́чиватьI.

натоща́к нареч. на́шча.