Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ули́точный

1. зоол. смаўжо́вы; слімако́вы;

2. анат. улі́ткавы.

ули́ть сов., уст., прост. (залить сплошь) улі́ць, залі́ць.

у́лица ж.

1. (пространство между двумя рядами домов) ву́ліца, -цы ж.;

у́лица Мицке́вича ву́ліца Міцке́віча;

2. перен. (обывательская масса) ву́ліца, -цы ж.;

влия́ние у́лицы уплы́ў ву́ліцы;

3. (место вне жилых помещений) двор, род. двара́ м.;

на у́лице жара́ на дварэ́ гарачыня́;

бу́дет и на на́шей у́лице пра́здник погов. пры́йдзе, та́та, і на́ша свя́та;

вы́бросить на у́лицу вы́кінуць на ву́ліцу;

зелёная у́лица зялёная ву́ліца.

улицезре́ть сов., книжн., уст., теперь ирон. (увидеть) уба́чыць (твар у твар, сваі́мі вача́мі, пе́рад сабо́й).

улича́ть несов.

1. (изобличать) выкрыва́ць; (обвинять) абвінава́чваць; (ловить) лаві́ць;

улича́ть кого́-л. во лжи выкрыва́ць чыю́е́будзь хлусню́, лаві́ць каго́е́будзь на хлусні́;

2. (свидетельствовать против кого-л., доказывать) све́дчыць; даво́дзіць, дака́зваць;

улича́ться страд.

1. выкрыва́цца, абвінава́чвацца; лаві́цца;

2. све́дчыцца; даво́дзіцца, дака́звацца; см. улича́ть;

уличённый (изобличённый) вы́крыты; (обвинённый) абвінава́чаны; (пойманный) зло́ўлены;

уличи́тель уст. выкрыва́льнік, -ка м.;

уличи́тельный уст. выкрыва́льны;

уличи́ть сов.

1. (изобличить) вы́крыць; (обвинить) абвінава́ціць, мног. паабвінава́чваць; (поймать) злаві́ць; см. улича́ть 1;

2. (доказать) даве́сці, даказа́ць.