ули́точный
1.
2.
ули́точный
1.
2.
ули́ть
у́лица
1. (пространство между двумя рядами домов) ву́ліца, -цы
у́лица Мицке́вича ву́ліца Міцке́віча;
2.
влия́ние у́лицы уплы́ў ву́ліцы;
3. (место вне жилых помещений) двор,
на у́лице жара́ на дварэ́ гарачыня́;
◊
бу́дет и на на́шей у́лице пра́здник
вы́бросить на у́лицу вы́кінуць на ву́ліцу;
зелёная у́лица зялёная ву́ліца.
улицезре́ть
улича́ть
1. (изобличать) выкрыва́ць; (обвинять) абвінава́чваць; (ловить) лаві́ць;
улича́ть кого́-л. во лжи выкрыва́ць чыю́-не́будзь хлусню́, лаві́ць каго́-не́будзь на хлусні́;
2. (свидетельствовать против кого-л., доказывать) све́дчыць; даво́дзіць, дака́зваць;
улича́ться
1. выкрыва́цца, абвінава́чвацца; лаві́цца;
2. све́дчыцца; даво́дзіцца, дака́звацца;
уличённый (изобличённый) вы́крыты; (обвинённый) абвінава́чаны; (пойманный) зло́ўлены;
уличи́тель
уличи́тельный
уличи́ть
1. (изобличить) вы́крыць; (обвинить) абвінава́ціць,
2. (доказать) даве́сці, даказа́ць.