убыва́ть несов.
1. (уменьшаться) ме́ншаць, памянша́цца, змянша́цца; (о воде) убыва́ць, спада́ць; (о луне) убыва́ць; (о здоровье, силе) падупада́ць;
дни убыва́ют дні ме́ншаюць (караце́юць);
вода́ начала́ убыва́ть вада́ пачала́ убыва́ць (спада́ць, змянша́цца);
к ста́рости си́лы убыва́ют пад ста́расць сі́лы ме́ншаюць (змянша́юцца, падупада́юць);
2. (выбывать) выбыва́ць; (отбывать) адбыва́ць; см. убы́ть;
убыва́ющий
1. прич. які́ (што) ме́ншае, які́ (што) памянша́ецца, які́ (што) змянша́ецца; які́ (што) убыва́е, які́ (што) спада́е; які́ (што) выбыва́е; які́ (што) адбыва́е; які́ (што) гі́не; см. убыва́ть;
2. прил. ме́ншаючы, спада́ючы; убыва́ючы;
убыва́ющая до́за мед. ме́ншаючая до́за;
убыва́ющая прогре́ссия мат. убыва́ючая прагрэ́сія;
убыва́ющая луна́ убыва́ючы ме́сяц.
у́быль ж. (уменьшение) змяншэ́нне, -ння ср.; (движение к уменьшению) спад, род. спа́ду м.; (потери) стра́ты, род. страт, ед. стра́та, -ты ж.;
у́быль ли́чного соста́ва змяншэ́нне (стра́та) асабо́вага скла́ду;
пополне́ние у́были в войска́х папаўне́нне страт у во́йсках;
идти́, пойти́ на у́быль ісці́, пайсці́ на змяншэ́нне (на спад).
убыстре́ние паскарэ́нне, -ння ср., паско́рванне, -ння ср.;
убыстрённый разг. паско́раны;
убыстри́ть сов. паско́рыць;
убыстри́ться паско́рыцца;
убыстря́ть несов. паскара́ць, паско́рваць;
убыстря́ться возвр., страд. паскара́цца, паско́рвацца.
убы́ток м. стра́та, -ты ж.;
быть в убы́тке цярпе́ць стра́ту;