Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нало́женный

1. нало́жаны;

2. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. наложи́ть;

3. (о платеже) накладны́;

нало́женный платёж накладна́я пла́та.

наложи́ть сов.

1. в разн. знач. налажы́ць;

наложи́ть ка́мень на до́ску налажы́ць ка́мень на до́шку;

наложи́ть ка́льку на чертёж налажы́ць ка́льку на чарцёж;

наложи́ть повя́зку налажы́ць павя́зку;

наложи́ть гипс налажы́ць гіпс;

наложи́ть взыска́ние налажы́ць спагна́нне;

наложи́ть резолю́цию налажы́ць рэзалю́цыю;

2. (накласть) накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць;

наложи́ть дров в пе́чку накла́сці дроў у печ;

наложи́ть на себя́ ру́ки налажы́ць на сябе́ ру́кі;

наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что), наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что) налажы́ць (свой) адбі́так (на каго, што);

наложи́ть ру́ку (ла́пу) (на что) налажы́ць руку́а́пу) (на што).

нало́жница уст. нало́жніца, -цы ж.; палюбо́ўніца, -цы ж.;

нало́жничество нало́жніцтва, -ва ср.

налоко́тник налако́тнік, -ка м.

нало́манный налама́ны;

налома́ть сов. налама́ць;

налома́ть бока́ палічы́ць рэ́бры;

налома́ть дров налама́ць дроў.

наломи́ть сов., разг. налама́ць, натру́дзіць;

наломи́ть спи́ну налама́ць (натру́дзіць) спі́ну.

нало́паться сов., прост. (наесться) нало́пацца, натрэ́скацца; нажра́цца, нажэ́рціся; (напиться) набра́цца, нажлу́кціцца.

налощённый наглянцава́ны;