Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

накла́дчик типогр., спец. накла́дчык, -ка м.;

накла́дчица накла́дчыца, -цы ж.

накла́дывание наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.; см. накла́дывать;

накла́дывать несов., в разн. знач. наклада́ць, накла́дваць;

накла́дывать лак наклада́ць (накла́дваць) лак;

накла́дывать бинт наклада́ць (накла́дваць) бінт;

накла́дывать дрова́ наклада́ць (накла́дваць) дро́вы;

накла́дывать отпеча́ток наклада́ць (накла́дваць) адбі́так;

накла́дываться возвр., страд. наклада́цца, накла́двацца.

накла́няться сов., разг. накла́няцца.

накла́сть сов. (наложить, наполнить) прост. накла́сці, мног. панаклада́ць, панакла́дваць.

наклева́ть сов. надзяўбці́; (продолбить) прадзяўбці́;

наклева́ться надзяўбці́ся.

наклевета́ть сов. напаклёпнічаць, узве́сці паклёп.