Verbum

анлайнавы слоўнік

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні

а б в г д е ё ж з и й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ э ю я -

а б в г д е ё ж з й к л м н п р с т ф х ц ч ш щ э ю я

укорени́вшийся

1. прич. які́ (што) укарані́ўся;

2. прил. укаране́лы;

укорени́ть сов., прям., перен. укарані́ць;

укорени́ться прям., перен. укарані́цца;

укореня́ть несов., прям., перен. укараня́ць;

укореня́ться возвр., страд. укараня́цца.

укори́зна ж. дако́р, -ру м., дакара́нне, -ння ср.; (попрёк) упіка́нне, -ння ср., папіка́нне, -ння ср.; (упрёк) упі́кі, -каў мн., упіка́нне, -ння ср.;

укори́зненно нареч. дако́рліва, з дако́рам;

укори́зненность дако́рлівасць, -ці ж.;

укори́зненный дако́рлівы.

укори́тельно нареч. дако́рліва;