обозна́ться 
прости́те, я обозна́лся праба́чце, я абазна́ўся.
обозна́ться 
прости́те, я обозна́лся праба́чце, я абазна́ўся.
обознача́ть 
1. (делать знак, метить) абазнача́ць, зна́чыць, ме́ціць, адзнача́ць;
обознача́ть бу́квами абазнача́ць лі́тарамі;
2. (отмечать, выделять) адзнача́ць; (делать видным) абазнача́ць, выпукля́ць; 
3. (означать) азнача́ць;
обознача́ться
1. (определяться) выяўля́цца, вызнача́цца;
2. (делаться видным, заметным) абазнача́цца, выступа́ць, выпукля́цца; 
3. 
обозначе́ние 
1. (действие) абазначэ́нне, -ння 
2. (знак) адзна́ка, -кі 
усло́вные обозначе́ния умо́ўныя адзна́кі (зна́кі);
3. (означение) азначэ́нне, -ння 
обозна́ченный
1. абазна́чаны, пазна́чаны, паме́чаны, адзна́чаны, 
2. (отмеченный, выделенный) адзна́чаны, 
обозна́чить 
1. (сделать знак, отметить) абазна́чыць; (о многих предметах) пазна́чыць, паме́ціць; адзна́чыць, 
2. (отметить, выделить) адзна́чыць, 
худоба́ ре́зко обозна́чила ску́лы худзі́зна рэ́зка абазна́чыла ску́лы; 
обозна́читься
1. (определиться) вы́явіцца, вы́значыцца;
2. (стать заметным) абазна́чыцца, вы́ступіць, вы́пукліцца.
обо́зник або́знік, -ка 
обо́зный або́зны.
обозрева́ние